“YİRMİ DÖRT KASIM”

“Her insanın ilk ve ömür boyu Öğretmeni Annesidir. Eğitmenliği son nefesine kadar devam eder. Sonrasında da ‘maneviyatı’ ile öğretir, eğitir evladını.

Bilginin ruhu, insanın bilinçaltıdır, Anne.

Sen, ‘benim’ zannettiğin kadar, ‘verdikleri’ üzerine inşa edersin dünyanı..

Dünyanın bütün mesleklerini içinde barındıran en büyük öğretmen..

Bir anlık ‘tefekkürün’ bile milyonlarca sayfa kitap eder..

Ve, ne mübarektir, sana ‘verilen’, sende halkedilen, sende sırrına eren, ‘öğretmenlik’ mucizesi…
…

Evlatlarının en kıymetlisi, ‘hayat üniversitemizin’ ‘baş öğretmeni’, tevâfuktur, ‘ebedi yolculuğuna’ 3 yıl önce bir ’24 Kasım’ günü çıkmıştı, Annemiz..

‘Ruhaniyetinin’ kanatları altında, bıraktığı ‘insan’ izlerine basarak yürüyoruz şimdi..
…

Kelimelerin kifayetsiz kaldığı, eşsiz, o ‘nadide’ annelerimizi ve onlardan emanet bilerek görevlerini hakkıyla yerine getiren tüm güzide öğretmenlerimizin 24 Kasım Öğretmenler Günü’nü kutluyor, sonsuz sevgi ve saygıyla ellerinden öpüyorum.

Ebediyete irtihâl eden canımız Annelerimizi ve tüm Öğretmenlerimizi rahmet ve minnetle anıyorum.

‘Ruhları şad, mekânları cennet olsun.’