Yaşlı umudun şarkısı

Bir çiçek,

Tüm ihtişamıyla açmakta, sere serpe kendini

Toprağı çekiyor içine ve suyu

Güneşe bırakıyor, geçmişini geleceğini

O küçücük aklıyla

En kasvetli, en yağmurlu havalarda bile

Orada bir yerde, güneşin olduğunu biliyor

Asmıyor yüzünü

Gülümsüyor gökyüzüne

Bir kelebek konuyor dalına

Bilse bir günlük ömrü olduğunu, konar mıydı acaba?

Âşık olur muydu ona?

Bir kelebek bile biliyor

İhtimaller üzerine bir yaşam olmayacağını…

Peki, sana ne oluyor yaşlı umut!

Neden vazgeçtin çiçeklerden?

Böyle mi öleceksin?

Ölümü hak etmeden, yaşamadan

Yaşadığını sanarak.

İstediğin kadar kaç

İstediğin yerde saklan

Toprak saracak yaşlanmış bedenini

Suyla yıkayacaklar geçmişini

Ve bir çiçek açacak senden, senin içinden

O halde, bu kaçış niye?

Aç yüzünü gökyüzüne

Bırak dokunsun ruhuna rüzgâr

Adını fısılda sonsuzluğa

Kimsenin beklemediği bir anda

Bir kez daha aç

Karanlığa…