Soykırım VAR!

Hiç şiirsel bir anlatıma girmeden, oluşan gerçeği etnik kimliklere indirgemeden, olayın ekolojik, sosyolojik, ekonomik, sınıfsal farklarına aldırış etmeden, yekten demek istediklerimi söylemek için yazıyorum bu yazıyı. Dünya olarak, dünyada yaşayan milyonlarca türden biri olarak, bir karar vermeliyiz. İnsan kalmaya devam mı edeceğiz, yoksa üç yüz bin yıllık geçmişimizden vaz mı geçeceğiz? Zira şimdi, topyekûn insan olmanın dışına çıkmış durumdayız. Gazze’de var olan duruma ses etmeyenlerin insanlığından artık şüphe etmiyorum. Aklımda en ufak bir pürüz yok artık. Bu olaya, bu soykırıma, bu vahşete ses çıkarmayan herkes, insanlıktan nasibini almamıştır. Artık inandığım tek şey budur. İnsan olmaktan, insan kalmaktan çok uzakta bir yerdeyiz. Ancak yine de içimdeki umuda karşı koyamıyorum. Bu yüzden de onların anlayacağı dilden konuşmak istiyorum. Aziz Nesin’in dediği gibi; “bizim insanımız kendisine kazık girmeden, durumları anlayamaz ve karşılık vermez.”

Psikolojik olarak şiddet şiddeti doğurur. Yani ne kadar şiddet sahnelerini görürseniz ve bu sahnelere maruz bırakılırsanız, o kadar şiddete meyilli bireyler haline gelirsiniz. En ufak ani şokta da, birer şiddete gebe potansiyeller haline gelirsiniz. Çünkü şiddet sizi usulca sarar ve sardığını asla belli etmez.

Yıllar evvel ikinci dünya savaşında bunu bütün dünya gördü. O yüzden; gözlerinin önünde gerçekleşen Yahudi kıyımına ses etmediler. Hatta o insanların büyük bölümü, bunun gerekli olduğunu savundu. Soykırıma maruz kalmış ırk, şimdi aynı soykırımı Filistin halkına yapıyor. Dünyanın en aptalca, en iğrenç, en ahmakça bahanesinin ardına saklanarak. Filistinli çocuklar büyüdüklerinde, İsrailli vatandaşları öldüreceğini inanarak yapıyorlar bu vahşeti. Şimdiye kadar Filistin’de binlerce çocuk öldürüldü. İki yüz bine yakın insan öldürüldü. Bir milyona yakın insan zorla göç etmeye zorlandı. Yerinden yurdundan oldu. Yardımları kesip, beslenmelerine bile izin vermiyorlar. Yüz binlerce insan açlıktan ölüme terk edilmiş halde. Hastaneleri, okulları, camileri bombalıyorlar. Susanlara sesleniyorum. Bu böyle bitecek mi sanıyorsunuz? Bununla yetinecekler mi? Size bir soru. Eğer Hitler, emellerine ulaşsaydı sizce durur muydu? Tamam, bu kadar yeterli der miydi? Bu sorunun yanıtı, şimdinin de yanıtıdır. Durmayacaklar! Devam edecekler… Önlerinde duran ve onlara engel olduğunu düşündükleri her şeye, her ülkeye saldıracaklar. Savaşın işe yaramadığı yerde ekonomiyle saldıracaklar. Öyle ya da böyle bütün Ortadoğu önlerinde diz çökmeden durmayacaklar. Ses etmediğiniz, sustuğunu durumun sonu budur. Buna rağmen hala beni ilgilendirmez diyorsanız, sizi kendi etinizle baş başa bırakıyorum. Çünkü belli ki, sizde ne vicdan ne de ruh…