Son Tören Geçişi

Geçip gidiyordu önümüzden omuzlar üstünde.

Eski bir tahta parçasının içindeydi eti.

Ruhu ise, kim bilir neredeydi şimdi?

Bağırışlar, ağıtlar, gözyaşları eşliğinde

Toprağa döküldü vücudu.

Bundan sonra toprağa emanetti her zerresi.

Topraktan yeniden var olacaktı.

Binlerce kez inatla…

Belki bir çiçek, belki bir ağaç,

Belki de bir fesleğen olarak yeniden dirilecekti.

Ölüm yoktu, biliyordu.

Yalnızca bu dünyadan gitmek vardı.

Ve bunun adı ölüm olamazdı.

Çok ölü vardı, onu da biliyordu.

Yaşadığını sanan milyonlarca ölü

Asıl ölüler, dirilerdi…

Sadece kimse farkında değildi henüz.

Son kez geçti önümüzde omuzlar üstünde.

Eti toprağa, ruhu gökyüzüne emanetti.

Eyüp TORU