Sessizlik!

Sessizlik!

Ölümüne sessizdik!

Aradılar bakındılar bir süre

Hiçbir yerde değildik

Bir hikâyenin sonu gibi

Yalnızlığın tam ortasında gibi

Bir kadının susuşu gibi sessizlik

Ölümüne sessizdik!

Sessizliğin içinde çırpınmaktayım

İçimden çığlık atmaktayım

Aynalarda kendimi aramaktayım

Çürümüş bir et var bana bakan

Onunla avunmaktayım.

Sessizlik!

Ölümüne sessizdik!

Direndiler bir süre sevmek için

Oysa biz çoktan gitmiştik.

Bir yalanın anlaşılması gibi

Güneşin kendini geceye bırakması gibi

Bir kadının gidişi gibi sessizlik

Ölümüne sessizdik!

Ve ben zamanın içinde eskimekteyim

Hüzünlü bir şarkının nakaratını beklemekteyim

Hiç durmadan, susmadan, alışmaya çalışmadan

Yokluğunun acısını demlemekteyim.

Oysa seninle ben

Dökülmüştük geceden

Birlikte doğmuştuk aynı cümleden

Seni seviyorum

Seni seviyorum…

Ölmüş gibi sessizce, hala seni bekliyorum.