Sen Ben ve Zaman

Dokunsalar ağlayacaktım

Dokundu zaman ağladım

Geçti bitti diyorlar şimdi

Geçen yalnızca zaman

Acılar baki

Yalnızlık tastamam

Mevsimim hep sonbahar

Öyle ya, sensiz takvimler bile üşüyor

Azalıyor birer birer umutlar

Tebessümün gibi yok oluyor

Kırık penceremin buğusunda kalmış aşkımız

Güneş doğunca her sabah, yeniden siliniyor.

Yıllar sonra, bir sızı olarak kalıyor göğsünde

Dokununca geçmişe kanıyor

Yüreğim yangın yeri

Giren, çıkan, bakan, kaçan, soran herkes yanıyor

Ellerimde küller, ardımda rüzgâr

Ölü kalbim gerçeğini arıyor