Mecburen geri döndü

Direnişi kırılgan

Gemileri batmış açıklarında

Boğulmuş umutları, sırılsıklam

Demir aldığı günler geldi aklına

Aklı da gitti sonra

Kaldı yapayalnız, kendinden çok uzakta

Hata nerede? Yanlış nerede diye düşündü.

Ne fark ederdi?

Mezarlıkta serzeniş kadar anlamsızdı oysa.

Rutubetli duvarlara baka baka büyüdü sonra

Çözüldü sisler, dindi yağmur

Kaybettikçe anladı

Mecburen unuttu

Mecburen yaşadı

Kucağında çocuğu

Nurlu yüzüne bakarak büyüdü sonra

Açıldı kapılar, doğdu güneş

Mecburen konuştu

Mecburen güldü

Ve mecburen geri döndü…