Çelişkiler(im)

Çelişkiler(im)

1

Bütün köşeleri tutulmuş hayatın. Köşesiz, öyle dümdüz kalmışım ben. Yarınım yok ki, yarına bir şey bırakayım. Hiçbir konuda tam değilim. Yarım bildiklerimle, ömür tüketiyorum. Rutubetli duvarlara bakarak…

                                                     2

 Bir kâğıt parçası verdiler yıllar önce bana. Sen “yazarsın” dediler. Ona istinaden yazıyorum sürekli. Okumayan, bilinmeyen, kimseyi ilgilendirmeyen binlerce yazı. Tıpkı bu yazı gibi… İşin en acıklı yanıysa, ölünce de değeri bilinmeyecek. Zira bir değeri yok. Ne benim için, ne de herhangi birisi için…

3

Bir inanç çelişkisi içinde, can çekişiyorum uzun zamandır. “Tanrı yok” diyorlar. Bazen inanasım geliyor buna. O zaman avazım çıktığı kadar bağırarak soruyorum. Tanrı yoksa eğer, şansı kim yarattı? Yıllarca olumlu düşündüm de ne geçti elime? Bu ev, bu kıyafetler, bu oda, bu yalnızlık, bu etiket bana biçilen, benim eserim mi? Ya da kimin eseri tüm bunlar? Ne oldu da bu duruma geldim? Aynı akla sahip milyarlarca insan arasındaki bu uçurum neden? Yoksulluk neden kader? Zenginlik neden şans? Bu şansı kim sunuyor bize?

 4

Yalnızlığı seçtim, delicesine sevilmek isterken. Hala da anlamış değilim neden yalnızlığı seçtiğimi. Bir insan; önünde sonunda öleceğini bile bile, neden ölüme koşar adım gider? Ölümde bizi çeken ne? Ölmek istiyorum, yaşamak isterken delicesine. Doğa resimlerine bakıp iç çekiyorum. Orada olmak istiyorum. Ve hiç çıkmıyorum evimden. Sigara kokusuyla, yalnızlığım siniyor ruhuma.

5

Kaybetmekte ustalaşmışım. Tek hünerim bu sanırım. Özenle yitirip bana sunulan her şeyi, yitirdiklerime şiirler yazıyorum.

6

Küçükken en büyük hayalim, uzun yol otobüs şoförü olmaktı. Kim sorsa ileride ne olacaksın diye, bu yanıtı verirdim. Kırk dört yaşımdayım ve ehliyetim bile yok. İşte böyle koşuyorum hayallerimin peşinden. Eğer bir temam olsaydı, bu kesinlikle “eylemsizlik” olurdu.