Affet!”

Normalde, kaçar, ‘güvercinler’!
Kaçmadı!
Eğildim, ellerimin arasına aldım!
‘Kuş’ gibi hafifti!
‘Konuştuk’, biraz!
Gözlerimin içine bakarak…
Sevdim!
‘Susamış’ gibiydi sanki!

Su verdim…
İçmedi!
Yem koydum!
Yemedi!

‘Küsmüş’ belli ki!
‘Gitmeye’ hazırlanıyor!
Elbet, vardır bi ‘bahanesi’!

Bıraksam, ‘yem’ olur!
İçime ‘dert’ olurdu!

Bir çam ağacının altında…
Sessiz…
Suskun…
Tepkisiz…
Boynunu gömüp göğsüne…
Gözleri yumuk!
Öylece…

Şimdi yanımda!
En azından, son kez ‘huzurluca’!
‘Gitsin’ diye, bekliyorum!

Bekleyeceğim!

Bizim ‘bahanemiz’ yok!
Ne de, ‘kaçışımız’!

Söyleyeceğim!..
………
‘Bizi affet’!
…

Senin mekânına çöktük!
Hava sahanı, istila ettik!
Fabrikaların gaz kusan, ‘baca’larıyla havanı bozduk!
‘Ağızlarından, ‘kimyasal akan ‘boru’larla…
Su içtiğin, su kaynaklarını kirlettik!
Yuva yaptığın ağaçları,
‘üç kuruş” uğruna kestik!
Elinde yiyecek bırakmadık!
Yolunu uzattık!
Yavrularına gidemeden, yolda kaldın!

Sana hayatı dar ettik!
Huzurunu kaçırdık!
‘Üç günlük’ dünyaya!
Sığamadık!
…

Orman yerine…
Binaların üstünde, uçuyorsun!

Dallar yerine…
Pencere pervazlarına konuyorsun!

Herşeyini aldık elinden!
Sokaklarda…
Meydanlarda, elimize bakıyorsun!

‘Avlanmak’ yerine…
Attığımız, ekmek kırıntılarını yiyorsun!

Seni de, ‘köleleştirdik’, biliyormusun?!
Çocukların ‘eğlencesi’ oldun!

Ve…
‘İnsanlık’ dışı, ne varsa!
Ressamın fırçasında, artık!
Sararmış, fotoğraflarda kaldınız!

‘Vicdan’ çoktan gitti!
‘Merhamet’ sizlere ömür!

Fazla yaklaşma!
‘Kanadın’ da kırılmasın!
Yüreğin gibi!..

Zaten, ‘Afrika’ gibisin!
…

‘Tekerlek’ falan, ‘fantazi’!

‘İnsanoğlu’nun bulduğu,
en büyük ‘buluş’ neydi?
…diye sorarlarsa!..

‘Baca’ ve ‘Boru”!
…de, düşünmeden!

Deki; insanlık!
Biriyle, ‘gökyüzünü’…
Diğeriyle de, ‘yeryüzünü’ ‘siyaha’ boyadı!